تأثیر بازی های گروهی بر رشد مهارت های روانی حرکتی پسران پیش دبستانی کم توان ذهنی

هدف این پژوهش بررسی تأثیر بازی هایگروهی در یادگیری مهارت های روانی- حرکتی کودکان پیش دبستانی کم توان ذهنی (سنین 5 تا 7 سال) بود. اینپژوهش از نوع کاربردی و شیوه انجام گرفتن آن شبه آزمایشی بود. برای این هدف، 20پسرپیش دبستانی کم توان ذهنی مدارس ویژه دانش آموزان با کم توانی ذهنی شهر اصفهان بهشیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به روش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترلگمارده شدند(10 کودک در گروه آزمایش و 10 کودک در گروه کنترل). ابزار مورد استفادهبرای بررسی رشد حرکتی کودکان  در پیش آزمون و پس آزمون، آزمون لینکن- اوزرتسکی بودکه به صورت انفرادی اجراگردید. گروه آزمایشطی15جلسه یک ساعته تحت مداخله بازی هایگروهی قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. پس از پایانمداخله کودکان هر دو گروه از لحاظ مهارت هایروانی-حرکتی با آزمون لینکن-اوزرتسکیمورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری کواریانسمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایجنشان داد بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون مهارت های روانی-حرکتی در گروه هایآزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد(001/0>p).میزان اندازه اثر69 /0بدست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که بازی های گروهی مهارت هایروانی-حرکتی کودکان کم توان ذهنی را افزایش می دهد. نتایج تحلیل واریانس چندگانه (مانوا) نشان داد که تفاوت در خرده مقیاس هایتعادل( 006/0=p)، مهارت انگشتان( 001/0=p)، هماهنگی چشم و دست(001/0=p) مهارت تنه (005/0=p) معنی دار بود، اما در خرده مقیاس های مهارت عضلات بزرگ دست ها(7/0=p) و مهارت بازوها( 17/0=p) و هماهنگی دست و پا(10/0=p) این تفاوت معنی دار نبود. بنابرین می توان از بازی های گروهی در کنار سایر روش هابرای تقویت مهارت های روانی – حرکتی کودکان پیش دبستانی استفاده نمود